Globalni Mozak

Prema prethodnom modelu, racionalna i akciono-orijentisana Zapadna Hemisfera predstavlja paralelu levoj, „muškoj“ polovini mozga i njenom analitičkom razmišljanju, centrima za govor i razmišljanje, i sekvencijalnoj logici. Meditativna Istočna Hemisfera je, s druge strane, paralelna desnoj, intuitivnoj, integralno-orijentisanoj, „ženskoj“ polovini mozga, u kojoj se nalaze i centri za naše umetničke i veštine snalaženja u prostoru. Pored toga, na isti način na koji ljudi koriste svoje leve hemisfere tokom normalnih operacija u svom mozgu i toga da je ta polovina mozga odgovorna za njihove interakcije sa spoljašnjim svetom, tako i današnji svet svoj pogled upire uglavnom ka Zapadu, a posebno ka Sjedinjenim Američkim Državama, zbog njihovog liderskog statusa. Dok većina ljudi u Istočnoj Hemisferi svoje živote žive više kroz istorijski kontekst, dotle Severni Amerikanci, što je tipično za njih, svoje živote žive u kontekstu sadašnjice, sa operativnijim stavom prema životu.

U ovakvoj globalnoj strukturi mozga, približno podeljenog meridijanom na 12-om stepenu istočne geografske dužine, osovina Nemačka-Italija bi, hipotetički, korespondirala sa kompleksom hipotalamus-hipofiza, glavnim regulatornim centrom u mozgu sisara. U današnjem svetu  se o Italiji i Nemačkoj se možda ne misli baš uvek kao o zemljama koje imaju tako važne pozicije u svetu, ali za vreme Renesanse i Reformacije one su ih zasigurno imale. Preko rimske i nemačko-rimske imperije, a uz to i papstva, one su dominirale istorijom Evrope u periodu od barem 1500 godina. Dalje na sever duž iste središnje linije – nordijske zemlje, a posebice Švedska, u hipotetičkom smislu predstavljaju pinealnu žlezdu ili epifizu. To je mali organ u mozgu sisara koji izračunavanjem količine svetla iz okruženja reguliše vremenski termin za rađanje potomstva. Centralnoj Africi, rodoslovu čovečanstva, u ovakvom modelu bi odgovarao mali mozak, najstariji deo mozga, čije su kritične uloge: ravnoteža, pokret i emocionalnost. Na strani sveta koja je suprotna ovoj, havajskim ostrvima, sa međunarodnim gradom teleskopa lociranim na obronku vulkana Mauna Kea i sa džinovskim teleskopima na Maui-ju, odgovarale bi oči kroz koje ovaj planetarni mozak posmatra kosmos.

Posmatrani kroz ovakav okvir, različiti mentaliteti u različitim oblastima sveta mogu biti viđeni kao rezultati procesa kreacije koji služe svrsi generisanja različitih polja u planetarnom kontekstu, umesto da budu proizvodi slučajnog istorijskog razvoja događaja. Kasnije u blogu ćemo ustanoviti da bi ovaj model zemlje, kao lateralizovani globalni mozak sa Istočnom i Zapadnom Hemisferom, mogao obezbediti prostorni okvir za rešavanje takvih, naizgled različitih, problema kao što su nestanak Maja i isčezavanje Dinosaurusa. Štaviše, ukoliko je ovaj model istinit, ukoliko u realnosti postoje osnove za povlačenje paralela između ljudskog i globalnog mozga, onda to za neobičnu posledicu ima da su ljudska bića kreirana prema zemljinoj slici, a to predstavlja gledište koje ima duboke implikacije ne samo na teologiju, nego i na teoriju biološke evolucije i na ono što ljudska bića zaista jesu.